ŞİİR SEZGİSİ…

KİTAPSIZ BAHTIM

Bir kitap yazdım okunsun diye

Kalemsiz gecelerde kör ışığına sığınıp

Beynime kazıdım sayfaları satır satır

Gönlümce,

dilenmeden sabahlara

Bir sen okumadın sana aitleri

Veya anlamadın, anlatamadım yeterince

Veya sabah alacasında selamlaştığım her yüzde sen

Sen olduğundan kitapsız bahtım

İçimdeki çocuk ölsün artık, büyüyeyim

Ne korkusuz niyetler sundu kaçak güneş yine yanmadım

Her kelimede savruluyor karanlık

katık gelecek kasıp kavuracak

Yine yazacağım seni dağa taşa banane

Nasılsa kitapsız bahtım kapkara

Ama düzeltmek adına bile okumadan, okutmadan hiç kimseye

Ne çıkarsa bahtına artık,

partner teste tabi değil bu yalan yalnızlıkta

Sabahlasan benle ömrümde tek gece

şiir gibi şiir gibi yıldızlar

Kalbini zorlayan solukta tek hece

Tecrübe tecrübe etmeden kaçakları

Gönlünce,

Dinlenerek yürü yepyeni başlangıçlara

suç ise de uslanmamak

Boynuna doladığım dizeleri çıkarma niçinsiz sebepsiz

Sardığın bu beden bir harf çeksen dağılacak çünkü

Biriciktin sırasız albümde, tek

Tek sen olduğundan bahtım kitapsız

Baktım acılar da dinmiyor

Bir kitap buldum okudum,

avuntu olsun diye diyeceksin

Ben sanki buna yıl sonra ne diye anımsadım

Kalemsiz gecelerin kör ışığında kor aşkı

Gönlümde sakladığım kitapsın...

USTAYA

Ve gideceğim bir gün...

Ustam

Boğazda bir yerde

Küreklerine asılsam sandalın

Gelsem.

Karşılasan beni

Çelik zırhlı geminin güvertesinde

Sarı saçlarında sabah rüzgarı

Deniz mavisi gözlerinde birkaç damla yaş

Birlikte açılsak engine.

Sözcükten dalgaları yara yara,

Çelik grisi yüreklilikle...

Götürsen beni

Güzelliği tarifsiz Dünyana

İşte o zaman

Kolaylaşır mı acaba?

Yazmam...

Ustam

Unutma çıkıp geleceğim bir gün…

ALINYAZIMDA BELİRSİZ İŞGAL

Otuzikimilyonken nüfus,

Er doğmuşum vakit sabaha karşı ayaz.

Depremle emzirilmeye getirilmişim ilk.

Loğusa anamı hemşireler indirmiş Haseki’ nin mart kışı bahçesine...

Okula başladım, ilk mektep.

Bir seher vakti, ordudan muhtıra

12 Mart,

Atışalanı’nda bamya tarlaları

Alınyazımda belirsiz işgal...

Lice yerle bir, ben ortada.

Oruçgazi’ de bir adres eksik,

Seninle Bir Dakika yarınlarda

Madara olmakta var hayatta...

Valde Mektebi’ ndeyim.

Gündem depmece dolu vesvese.

Boykotla tanıştım okulun birinci günü.

Yüzüncü yaşında Ata

12 Eylül,

12 Eylül den sonra yasta.

Ben Valde Mektebi sonda Pertev...

üniversiteye giremedik ilkinde...

Eski işim ehli sayılırım yani,

Cam duvar boyuyorum,

Alınyazımda belirsiz işgal Atışalanı’nda

“ Hakkari’ de Bir Mevsim” Berlin’ de

ben Kırklareli Meslek Yüksek’ te ön lisansiye...

peşine Marmara’ lı günler başladı.

Askerlik tecil, Ortaköy’ de tarih yandı.

Ben Akademi’ de Yüksek Ticaretli.

Radyasyonlu fındık günleri,

Televiz iki kanal filan...

Ve lisans diploması

Yükseğinin kapısında caymalar...

Ve yok sayılan yaşanmamış yıllar

Yitik kuşak yolcusuna yokluklar

Sonra sigortacıyım zifiri karanlıkta,

Sigortalıyorum silik sakat hayatları.

Şimdi Edibin E tipindeyim,

Gülemem hiç ağız dolusu,

er kalkar geç yatarım. Arada sırada delice yazarım,

sıkça delice okurum, yutarım,

siyasiydim yıllarca,

şimdi amatörce politika yaparım,

en dibe vurduğum yaştayım

dibe vurur durur çıkarım...

Sığındığım liman Karadeniz’ de, Gireyim isterim ağır düşlere,

günahtan iskele önümde.

Evvel doğanım, cümlelerim Aksu’ ya yazılı,

Kitapsızım Allah’ına kadar

Kitapsızlığıma isim hazır:

“ Alınyazımda Belirsiz İşgal“...

   

BİLMECE

Yaşamındı örnek aldığım.

Yirmi yıl boyunca

Bir yirmi yıl daha geçse

Yine sana taparım.

Kırk kere maşallah

Umut oldun.

Tüm kuşakları ardına taktın

Onların oldun.

Güçlerine güç kattın.

Bileği bükülmez oldun.

Sönmeyen ateşi Tanrılardan

Onlar için çaldın,

Kor oldun.

Gönüllere taht kurdun

Ve son vazifeni yaptın.

bilmece oldun kendini bilmezlere

Güneş oldun, Güneşe karşı deniz

Yanma sıramız geldiğinde biz de yanarız.

Hiç çekinmeden…

ÖT BÜLBÜL ÖT

Öt bakalım bülbül

koca bir ay geçti bin gün gibi

koca bir ömür geçti bir gün gibi

İlkbahar sardı kollarını doğaya

Sıkıca kucakladı

Sarhoş yüreklerde acı bir düşün izi

Güz sıkıntısı

Beyin henüz ayılamadı

sancılara düpedüz küstü savcılar

Demek ki Tanrının olmadığı yerde, insanın ruhu da ölüyormuş

Sonsuz aşklar ocağında pişmemiş tabletler

ve yazılar dakiler

Sevinç türküleri artık söylenmiyor,

ağıtlar yakılıyor yılgınlıklarda

Boğuk sisli gece çepeçevre özgürlüğü yutuyor

Bir ağızda milyonlarca yeşil göz

Ülkenin mavi dağlarında

beyaz güvercinler uçsa da hiçlik

Gagasında kurşun,

içlerinde ölü soluk,

kanatlarında ahuzar

Öt bakalım bülbül

dilinden can damlıyor camdan kalpler kırılıyor

analar ağlıyor yana yana

Kan gölü civarında genç yaşta bir doğan

Eğilmiş sol yanına yatıyor

Kulağı kesiklere dokunur bu acayip sır

Sadece bir ömre bedel

Sırlarıyla gömülürler

Bıçağı kınında mutsuz bir sonbahar günüydü

Dünyanın böğrüne saplandı evren pulu

Göğsümün sol yanında hatırı sayılır tekleme

punduna geliş emrinde direnmeler

Bıçaklanmadan öt bülbül öt

Bıçak ağzı dondurucu ayaza tek parça

Buz tuttu gözlerimdeki yaş,

dudaklarımda mor güneş

Öt bakalım bülbül öt

koca koca adamlar düştü kara denize

Yaz bakalım yazısı incili

Kaz bakalım yazgısı inci taneli yazıcı,

yaz da geçer gider geçen yıllar gibi

dün gibi gün gibi

akılda kalanlar bülbüle yapılanlar

bir koca ömür bitti bülbül aşkına

koskoca bir ömür bitti biter

yok, o gün gibisi...

DUR YOLCU DUR

Onca yıl geçti sevinemediğim

On yıllar

söz, umut, aşk, inanç selinde

Her yılın sonu yangın

Yeni koca sene ateş topu

Yazgımız hep yaşanmamışlık.

            Ay kızıla çaldı, güneş tutuk

Anılar puslu, umut yitik

Günler tank paleti, yıllar jet hızıyla

Ez geç, er geç tez geç asırlar sarhoş

Nice bin yılların boynu bükük berduş

İhanetin onursuzluğu omurgasız heykelcikler

Beşikte sallandığını sandı bebecik

                Can üşüdü, Kışlalı dondu

                Nur söndü, Zuhal karardı

Yirmide ulaşılamadı yirmi bire

Lakin ezeli kin ebedi kalmış

Piç oldu sevgililer yad ellerde

Sarsıldı inadına doğa fayladı ikiye

Sille tokat gariplere indi felaket.

                Boldu darlandı, düzdü düzlendi

                Koca el küçüldü, ada pazarlandı

Bir gün evet  Melek bir gün

Karanlık kapkaranlık olmayacak dünya

Ellerim bedenim titremeyecek asla

Karşıyaka’ da ellerim meşale sıcağı

Aydınlığın orta yerinde dimdik duracağım.

                Memlekete uzanan ağaç köprü, üçüncü bahar

                Geldi geçti altı çarpan, mevsim karakış

Bir öykü ol öykünemediğim

Bir aşk ol tapınamadığım

Bir şiir ol besteleyemediğim

Bir roman ol bastıramadığım

Hayatımız roman kendin ol gel.

            Yıldızlar kaydı tutulanlar herkese yeter

Yüzyıllardan geçtik, bin yıl daha beter

Dileğim diyeceğim

Ablasının yosun yeşili gözlerine

Yirmi çift sıfırdan hey on beşliye

Memleketten deniz doygunluğuna

Bin kez dur

Bin bir kez yürü yolcu…